1994 yılı, Amerika'nın kavurucu sıcağında oynanan bir dünya kupası. Kupaların gediklisi İtalyanlar ve Brezilyalılar finalde. Kalede Tafi var. O zamanlar Galatasaray'a geleceğinden bihaber ailece severek izliyoruz kendisini. Gol pozisyonunun bile olmadığı 120 dakikada gol de yok haliyle. Sonrasında yıldızlar geçiyor beyaz noktaya dikilen topun başına. Attın tuttun derken, şimdi saçlarına aklar düşmüş, torunlarına masal anlatan Roberto Baggio çıkıyor sahneye. Kendisinden beklenmeyecek bir vuruş ve Los Angeles Rose Bowl Stadı kale arkasının üst tribünlerine doğru uçuşa geçen top. Akabinde Taffarel'in sevinci kaldı hafızalarda. Bir de Brezilyalı spikerin ''Brasil Campeon Del Mundo'' zafer çığlıkları...
2 yorum:
5 yaşında veledim. Dünya Kupası'nda bihaberim,lakin futbola meraklıyım. Maç yanılmıyorsam sabah 3-4 gibi bir saatteydi. O günün sabahı tvde haberlerde görmüştüm, dünya şampiyonunu :) Baggio denen dayım çok karizmatik gelmişti gözüme. Sene 1998-99lar, ilkokuldayım. Sınıfça maç yapıyoruz. Herkes Roberto Baggio. Herkes Interli.
@stiffler
zaman çok çabuk geçiyor dile kolay tam 16 sene. o gün doğan çocuk bugün ergenlik sivilcelerini patlatıyor ordan hesabet. bilemiyorum bana mı öyle geliyor ama o zamanlar futboldan daha bir zevk alıyordum. bugünki gibi suni değildi. romario'lar, klinsmann'lar, van basten'ler sevdirdi bize futbolu. şimdikiler aynı forma içinde onların kötü birer taklidi sanki.
Yorum Gönder