Çocukluğumuzun futbol idollerinden biriydi. Neredeyse her yıl farklı bir takımın formasını giydi ama en çok yakışan forma tabiki gök mavili olanıydı. Amerika 94 Dünya Kupası finalinde Taffarel'e karşı elbette şansı yoktu. O penaltıyı gole çevirememesi belki de ününü daha da arttırdı. Futbolu da sessiz sedasız bıraktı. Yoktu bayağı bir süre görünmüyordu ortalarda.
Ailesine adamış kendini artık Roberto Baggio. Saçlar da geçen yıllardan dem vuruyor. Yaşlanıyor artık bizim çocukluk yıldızlarımız. Geçenlerde Popescu'yu da ak saçlı görünce bir kez daha anladım yılların çabuk geçtiğini. O zamandan bugüne değişmeyen bir tek isim var heralde. Kimden mi bahsediyorum? Tabiki Fabrizio Ravanelli...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder